ΟΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

    Σύμφωνα με το Μνημόνιο, οι ελάχιστοι μισθοί που ορίζονται από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) θα μειωθούν κατά 22% σε σύγκριση με το επίπεδο που ίσχυε την 1η Ιανουαρίου 2012. Για τους νέους (ηλικίας κάτω των 25), οι μισθοί που ορίζονται από την εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας θα μειωθούν κατά 32%, χωρίς περιοριστικούς όρους, ενώ αναστέλλονται οι διατάξεις του νόμου και των συλλογικών συμβάσεων που προβλέπουν αυτόματες αυξήσεις μισθών, περιλαμβανομένων εκείνων περί ωριμάνσεων. 

Τι ορίζει το Σύνταγμα:

Στις διατάξεις του άρθρου 22 παρ. 2 και 3 του Συντάγματος, καθιερώνεται ο θεσμός της συλλογικής αυτονομίας, δηλαδή η νομική ικανότητα των συνδικαλιστικών οργανώσεων εργαζομένων και εργοδοτών να καθορίζουν τους όρους εργασίας και τα μεταξύ τους δικαιώματα και υποχρεώσεις, συνάπτοντας συμφωνίες (συλλογικές συμβάσεις εργασίας), οι οποίες έχουν χαρακτήρα κανόνα δικαίου, ως αναγκαία προέκταση της συνδικαλιστικής ελευθερίας, που καθιερώνεται στο άρθρο 23 παρ. 1 του Συντάγματος. 

«Γίνεται γενικώς δεκτό ότι το άρθρο 22 παρ. 2 του Συντάγματος περιορίζει την παντοδυναμία του νομοθέτη καθόσον αφορά τη συλλογική αυτονομία και ότι η συλλογική διαπραγμάτευση οφείλει να αναγνωρισθεί ως ο κύριος ρυθμιστικός παράγων των εργασιακών σχέσεων», σημειώνει η έκθεση, ενώ προσθέτει πως «το εάν εν προκειμένω υφίστανται λόγοι δημοσίου συμφέροντος, και κυρίως εάν θα παραβιάζεται η αρχή της αναλογικότητας, αποτελεί ζήτημα το οποίο τελικά θα κριθεί από τα αρμόδια Δικαστήρια, εφόσον το ζήτημα τεθεί ενώπιόν τους κατόπιν σχετικής δικαστικής προσφυγής».

Η διαιτησία θα είναι πλέον προαιρετική, δηλαδή η προσφυγή στον Ο.Μ.Ε.Δ. θα γίνεται μόνο με συμφωνία όλων των ενδιαφερομένων μερών (Εργοδοσία, Εργαζόμενοι). 

Τι ορίζει το Σύνταγμα:

Σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 22 του Συντάγματος,  σε περίπτωση αποτυχίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η ρύθμιση των όρων εργασίας γίνεται με κανόνες που θέτει η διαιτησία.

Κατάργηση της μονιμότητα στις ΔΕΚΟ και και μετατροπή των Μονίμων Συμβάσεων σε συμβάσεις Αορίστου Χρόνου, δηλαδή, οι οποίες μπορούν πλέον να λύονται, χωρίς να προκύπτει, δηλαδή να προτείνεται και να αποδεικνύεται, κάποια συγκεκριμένη αιτία. 

Το μόνο πλέον που θα προστατεύει τους εργαζομένους από την απόλυση θα είναι η αρχή της καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος.

Η κατάργηση του σπουδαίου λόγου ή της δικαιολογημένης αιτίας ως προϋπόθεσης για την δεν συμβιβάζεται με την ανωτέρω συνταγματική διάταξη.

Το ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ  ΕΔΩ

ΠΗΓΗ